Tebi, prijatelju mali

 

 

Da si mi danas prijatelju ziv

Isli bi opet ko svaki zadnji april

Na visko brdo iznad dragog sela

Ponijeli samo dobru volju i razdragana cela.

 

Bila bi opet vatra –tebi u cast

Ogromna hrpa, veca nego plast

I bilo bi opet smijeha i kriske

Bile bi sale, poklici i vriske.

 

Opet bi prijatelju vatru zapalio

Opet bi malom sve druge prevario

A onda, kad im se njihove zgore

Buknula bi tvoja –gorila do zore.

 

I opet bi te, prijatelju mali

Visoko pod nebo u vis dizali

Opet bi ti grajom ljubav iskazali

Neprolaznu, vjecnu –jedinu koju smo znali.

 

Al ti vec dugo, nebesko plavetnilo

Osmijesima svojim i modris i plavis

Al ja znam, o prijatelju mali

-I nebo je bogatije od kad tebe slavi.

 

Jer ti zivis gore gdje plemenite duse

Vremenu i ljudskoj prolaznosti prkose

I kad vidim Sunce, kad mi lice mije

Ja znam –to je Ivi, -ozgor mi se smije.

 

I ceka nas sve koje je volio

A takvih je puno, da ne bih kog`izostavio…

I pred sobom goni krdo rasnih garonja

Smije se i kaze; “-Zajedno, u vjecnost bez vremena!“

 

                                     

                                                                              Klaus

                                                                           30. April 2009

In Blue

 

 

Ko kristal astralne zvijezde

probija se kroz atmosferu,

I počinje

In Blue.

 

Tisuće svećenika, bliskih i dalekih,

porađa glasovima

otvaranje novog cvijeta.

 

Od nekud grmi

i cvjetic napreduje

…da bude cvijet.

 

Porođaj traje…

 

I vrijeme koristi priliku,

prsi svoje obline

kroz slikokazne boje i tonove.

 

Rasprskava se jedna

sasvim bliska zvijezda,

Tek konjica svijetlećeg kamenja

napreduje gromkim topotom stampeda.

 

Njihovi koraci odzvanja

beskrajem vječnog mraka,

Među lebdećim oblicima.

 

Pršti sitno srebrenje

pod gvozdenim kopitama,

Prosipa ljubičasto plavi trag

kroz bistre boje mraka.

 

Plavetnilo izranja

Iz utrobe moćnog svemirskog vulkana

Obasjava sve što nije vidio dan.

 

Elipsa užarenog stijenja

kruži i zuji kroz prostor,

S vremena na vrijeme

nadvlada gromki topot stampeda.

 

Ogromno je, nezamislivo veliko…

I tako lijepo i nevino,

Pitomo al nedohvatljivo.

 

Boje koje nikada nije ponovila

slobodna ruka slikara,

Muzika… neuhvatljiva, nepregledna

Harmonija stila i sklada.

                                                                      

                                                                       Klaus

                                                                       IV MM